"...Kάποιες, με τις καρδιές γεμάτες μ' εξομολογήσεις που αγαπούνε
άλλες, σαν καλόγριες, βαριά, γαλήνια, περπατάνε...
Κι άλλες, οπού στα στήθη τους τα φυλαχτά αγαπούνε,
Που κρύβοντας, κάτω απ' τα φορέματά τους τα μακριά,
Ένα μαστίγιο, μέσα στα στα μαύρα δάση, συγκερνάνε
Αφρίσματα της ηδονής και πόνων βογκητά.
...Ω της πραγματικότητας αρνήτρες θαυμαστές,
Ω σεις γυρεύτρες του απείρου, μαινάδες κι ιερωμένες,
Μια από τα δάκρυα ξέχειλες και μια από τις κραυγές.
Εσάς που ακολούθησε η ψυχή μου μέχρι την κόλασή σας,
Όσο κι αν σας πονώ, σας αγαπώ, αδελφές πικρές,
Για τους βουβούς σας πόνους, τη δίψα την αμέρωτή σας,
Για τις μεγάλες σας, γεμάτες έρωτα, καρδιές!"
Charles Baudelaire, "Femmes damnees", Μετάφραση Κ. Καρυωτάκης (Εκδ. Γαβριηλίδης, Αθ. 1992)
Aρυλικό και κολάζ σε καμβά (50χ70) 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου