Ζαν Μισέλ Μπασκιά (Jean Michel Basqiat), 1960-1988

Ξεκίνησε να κάνει γκράφιτι στουs δρόμουs τησ Ν.Υόρκηs. Φωχόs Αιτινόs με Πορτορικάνικο αίμμα από τη μεριά τηs μητέραs του. Εκτοξεύει τα σπρέι του με οργή και χωρίs να το καταλάβει οι "τρομερέs" τοιχογραφίεs του γίνονται τέχνη. Σχολιάζει: "η γραμμή τηs ζωήs γλείφει τα μετρητά που λιώνουν μέσα στο χρηματοκιβώτιο". Υπογραφή: Samo. H "Village Voice" αποκαλύπτει την ταυτότητά του και τον θεωρεί Καλλιτέχνη.
Δουλεύει σαν DJ στο Mudd club, παιζει μουσική για τη Λορι Αντερσον, τον Τζάρμουs, τον Ντε Νίρο, τον Αντυ Γουόρχωλ. Αντικοινωνικόs, κοιμόνταν στην αποθήκη του club,μιλούσε λίγο κι έγραφε ποιήματα για την αγάπη και τουs φτωχόυs.
Οι πίνακέs του άμεσοι, γεμάτοι ζωτική ενέργεια. Γρήγορεs πινελιέs, όπωs ζωγράφιζε στουs τοίχουs. Kάτι που δεν άφησε ποτέ: τοίχοι, έπιπλα, πόρτεs και άλλα αντικείμενα ντύνονταν από το "μαύρο" του χρώμα. Η ζωγραφική του ένα πληρεs λεξικό, γεμάτο σύμβολα και εικόνεs ενόs χαοτικού κόσμου. Σχόλιο του Ζαν Φρανσουά Μπιζό: "...o Mπασκιά. ο παλιόs καλλιτέχνηs του γκράφιτι, εξαντλούσε τη γελοιότητα τηs επιτυχίαs. Οι υπερβολέs για φυγή χαράζονταν στο προσωπό του...ερχόμενοs στο Παρίσι, στο τέλοs τηs ζωήs του,όπωs και άλλοι πριν από αυτόν, όπωs o Tζιμ Μόρισον, στα ίχνη των ποιητών, δεν έβλεπε παρά μόνο ότι η τρέλλα των καμβάδων του αντικατόπτριζε τα φαντάσματα τηs δικήs μαs ιστορίαs, τηs αποικιοκρατίαs και τηs δουλείαs, ύστερα τηs ιστορίαs ωs επανάστασηs και τηs χειραφέτησηs των σκλάβων. Ο Μπασκιά, πέθανε από υπερβολική δόση ταλέντου στιs 12 Aυγούστου 1988".
περισσότερα στο http://www.basquiat.com/

Γλυπτική: ψαράδεs σε πηλό

Πρόκειται για μικρών διαστάσεων γλυπτών - μια σειρά που καταγράφει τρισδιάστατα την παλιά καθημερινότητα του τόπου μαs. Oι "ψαράδεs", ήρεμοι χωρίs συγκεκριμένη έκφραση, με το καλάθι τουs πότε γεμάτο πότε άδειο, φανερώνουν προσμονή και σιωπηλή διαμαρτυρία για το παρόν τηs "...θάλασσαs τηs ρηχήs και τηs ήρεμηs, τηs θάλασσαs τηs πλατιάs τηs μεγάληs." Ποια θάλασσα εννοεί ο ποιητήs; τη λιμνοθάλασσά μαs βεβαίωs, κουτοί είμαστε; αν κι εγώ θα την ονόμαζα "τα Μυστικά του Βάλτου". Το λέει άλλωστε κι ο Γιάννηs ο Αγγελάκαs: "Aυτόs ο βάλτοs

στέκει

πάνω από τουs χρυσούs κίονεs των ναών μαs

είμαστε οι ηττημένοι υπεράνθρωποι

μαs κατατρόπωσε

ένα ξεδοντιάρικο

κουνούπι"

Ένα νέο κρασί γεννήθηκε: και το όνομα αυτού..."Αρακύνθιοs"

Λάδι, ψωμί, κρασί. Tρία πανάρχαια δώρα ζωήs... Η ιδιαίτερη αγάπη του συντοπίτη μαs Γιάννη Λουκά για την αμπελουργία, τον οδήγησαν σιγά σιγά στη δημιουργία ενόs δικού του ξεχωριστού κρασιού! Με προσωπική φροντίδα και μεράκι, ο "Αρακύνθιοs" οίνοs σε λίγο καιρό θα γεμίζει τα ποτήρια φίλων και γνωστών εμπλουτίζoνταs τη ντόπια οινοποιητική παράδοση... Στη φωτογραφία, η χειροποίητη ετικέτα-χαρακτικό ( έγχρωμη χαλκογραφία), έργο του Μ. Κότσαρη: "Μαζί μ' ένα γυαλιστερό σταφύλι

ωρίμασε η καρδιά μαs".

("Μελτέμι", Λίνα Κάσδαγλη)

"and now what?...", λάδι.

"αγγελοs ψαράs ΙΙ", λάδι.

"άγγελοs ψαράs I". λάδι.

"άγιοs ψαράs". λάδι.

"ανοιγμένο γράμμα...ΙΙ", λάδι - κολάζ.

"ανοιγμένο γράμμα...Ι", λάδι - κολάζ.

"like etoliko". λάδι - κολάζ.

"nude" λάδι και κολάζ.

"...στο πενηντάρικο", μικτή τεχνική.

"Lexikon". μικτή τεχνική.

"φωτογραφία ΙΙ" μικτή τεχνική.

"καθημερινά...Ι" μικτή τεχνική.

"καθημερινά ΙΙ..". μικτή τεχνική.

"μεροκάματο... Ι", μικτή τεχνική

"φωτογραφία", ελαιογραφία

"Μυστικόs Δείπνοs", ελαιογραφία

Έργα Μιχ. Κότσαρη, επιλογή 2006-07

"Τι είναι η γνήσια τέχνη σύμφωνα με τη μοντέρνα αντίληψη; Είναι η δημιουργία μιαs υποβλητικήs μαγεία που εμπεριέχει ταυτόχρονα το αντικείμενο και το υποκείμενο, τον κόσμο έξω από τον καλλιτέχνη και τον ίδιο τον καλλιτέχνη..." λ'ογια του μοναδικού και αξεπέραστου ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ.

μολύβι ΙΙ

μολύβι Ι

Ένα διαφορετικό αλλά εξαιρετικό βιβλίο Τέχνηs: "Οι Μποέμ" του Dan Franck

"Έναs κόσμοs δίχωs τέχνη δε θα μπορούσε να δει τον ίδιο του τον εαυτό. Θα τον περιόριζαν απλοί κανόνεs. Γι αυτό και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα λογοκρίνουν, απαγορεύουν και καίνε. Έτσι τυφλώνουν το βλέμμα τηs σκέψηs, του ονείρου, τηs μνήμηs και εμποδίζουν την έκφραση τηs διαφορετικότηταs: τo xώμα από το οποίο γεννιούνται οι καλλιτέχνεs.

H λέξη αυτή, που περισσότερο τουs χαρακτηρίζει παρά τουσ προσδιορίζει, προκαλεί μορφασμούs και σχόλια. Όσο ευγενική, απλή και ωραία είναι η Τέχνη με κεφαλαίο Τ, τόσο αξιοκατάκριτοs και συχνά απορριπτέοs είναι ο καλλιτέχνηs με μικρό κ. Ο λόγοs είναι ότι πολύ συχνά η εξωτερική μορφή κρύβει την ουσία...οι πρωτοπόροι πάντα ενοχλούν, αλλά τελικά η κοινωνία τουsαφομοιώνει. Οι πιο σύγχρονεs τάσειs μαs κάνουν να ξεχνάμε τιs τολμηρότητεs των προηγούμενων γενεών...η αμφιβολία αποτελεί την αιώνια γλώσσα του καλλιτέχνη απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Το νέο έργο δεν είναι δεδομένο. Δε στηρίζεται σε τίποτα, ούτε καν στο προηγούμενο. Η επιτυχία, η περιέργεια είναι εφήμερεs. Κάθε φορά ο καλλιτέχνηs πρέπει να ξαναρχίσει από το μηδέν. Το μηδέν αυτό είναι μια άβυσσοs. Ο καλλιτέχνηs ζει μόνο με την ανάσα του. Αν του λείψει, τα πάντα βουλιάζουν. Έτσι αντιμετωπίζει ο άνθρωποs το έργο που γεννιέται." Από την εισαγωγή του Dan Franck στουs "Μποέμ"

"Η Ελληνική Χαρακτική Σήμερα", στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονηs Τέχνηs, Θεσαλονίκη.

Εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 21 Μαρτίου, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονηs Τέχνηs στη Θεσαλονίκη η ομαδική έκθεση τηs Ενωσηs Eλλήνων Χαρακτών, με τη σμμετοχή του Γρ. Κότσαρη και των Ν. Δεσεκόπουλου, Ν. Σταυρακαντωνάκη, Αρια Κομιανού, Pino Pandolfini, Γ. Στεφανάκη, Δ. Σιατερλή, Φλοράνs Χρηστάκη,Ρ. Ανούση κ.α. Οργάνωση: Υπουργείο Πολιτισμού, Πινακοθήκη Ευάγγελου Αβέρωφ και Ένωση Ελλήνων Χαρακτών.

ΘΕΑΤΡΟ
Δύο θεατρικά είναι στο φούρνο και... ψήνονται για να φαγωθούν το καλοκαίρι. Μια εξαιρετική ομάδα -έκπληξη υποκριτικής-, έχει συγκεντρωθεί, με τη στήριξη του Πολιτιστικού Συλλόγου και ετοιμάζει την κωμωδία του Terry Gilliam (Brazil, 12 πίθηκοι κ.α.)-σκηνοθέτης, σεναριογράφος και βασικό στέλεχος της αγγλικής θεατρικής ομάδας monty pythons- (οι μεγαλύτεροι που αγαπάνε το εγγλέζικο θέατρο και κινηματογράφο, θα ξέρουν αυτόν και την ομάδα του) βγάλε τον υπουργό από τη πρίζα. Πολιτική διαχρονική σάτιρα, δολοπλοκίες των κρατούντων την εξουσία, μυστικές συμφωνίες, φιλόδοξες γυναίκες, υποψήφιοι πρωθυπουργοί, με θύμα όπως πάντα το λαό.

Λύκειο Αιτωλικού. Επανέρχεται με νέα φιλόδοξη προσπάθεια. Αριστοφάνης πάλι, Λυσιστράτη αυτή τη φορά. Η φίλη μου καθηγήτρια Μαρία Τσιρογιάννη, με απίστευτη όρεξη, ξαναμάζεψε τα παιδιά (της όπως τα λέει), και εδώ και 4 μήνες δουλεύουν τη κωμωδία. Πολύ κέφι, πολύ χορός, πολλά τραγούδια. Έχω την αίσθηση ότι το αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικό και θα καμαρώσουμε την νεολαία μας στα καλύτερά της.

Και στις 2 παραστάσεις, τα σκηνικά είναι στη τελευταία φάση του σχεδιασμού, και σε λίγο θα ξεκινήσει η κατασκευή τους. Η σχεδίαση των (σας εξομολογούμαι καταπληκτικών) σκηνικών και η κατασκευή τους, είναι αφιλοκερδής εργασία του Μιχάλη Κότσαρη, της Gallery ergo 1998.

Antanas Mockus

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέπονταςτην κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε. Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε 'υπερπολίτης' και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύπερισσότερο η δημόσια κοροϊδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχήν ερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούννερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε.. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά. Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδωνπου ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό. Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.Όλο το άρθρο και τα αποτελέσματα των πρακτικών του σε νούμερα, εδώ: <http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html>http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.htmlΑπό το BLOG τις X-PSILIKATZO: <http://xpsilikatzoy.wordpress.com/>http://xpsilikatzoy.wordpress.com/

7η Διεθνήs Εκθεση Χαρακτικήs - Lessedra World Art Print Annual, Sofia - Bulgaria

Toν Ιούλιο του 2008, εγκαινιάζεται στη Σόφια τησ Βουλγαρίαs, η έβδομη διεθνήs Έκθεση Μικρών Χαρακτικών(Mini Print). O Γρ. Κότσαρηs συμμετέχει με τρείs ξυλογραφίεs του από τη σειρά "Άσυλο", ενώ ο Μιχ. Κότσαρηs με δύο χαλκογραφίεs (etchings) από τη σειρά "brains...". Στη φώτο το έργο "brain house" του Μιχ. Κότσαρη.

Μικρή επιλογή χαρακτικών του Γρ. Κότσαρη

Το ποδήλατο, σύμβολο τηs παιδικήs ηλικίαs και τηs τάσηs φυγήs για τουs

μεγάλουs, με τιs δύο ρόδεs του - δύο κύκλοι, το εκφραστικότερο εικαστικό σύμβολο... και οι εικόνεs από τον τόπο που εμπνέεται και δημιουργεί...

ο χαράκτηsΓρηγόρηs Κότσαρηs

O Γρηγόρηs Κότσαρηs, με δύο εκθέσειs στην Αθήνα, μία ατομική στον" Τεχνοχώρο" και μία ομαδική στην Αίθουσα "ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ" στο Θησείο, ορμάει μπροστά με το "ποδήλατό" του και ταυτόχρονα πέταξε στον Αττικό ουρανό με τον ιδιαίτερο χαρακτικό "χαρταετό του. ταυτόχρονα στισ 21 Mαρτίου ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονηs Τέχνηs, η έκθεση με τίτλο "η Ελληνική Χαρακτική σήμερα", στην οποία συμμετέχει με τρία έργα του, ενώ ένα από αυτά εντάχθηκε στην υλοποίηση του προγράμματοs ξενάγησηs για τα άτομα με προβλήματα όρασηs,