"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ" του Θωμά Γκόρπα, ο αιώνιος σπαραγμός της επαρχιακής πολιτείας.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

...Εδώ λησμονημένη επαρχία εδώ τρομερό καλοκαίρι.

Νεαροί εργάτες που για πάντα χάλασαν υγεία και ομορφιά

στις αλυκές στο ράντισμα στα ρύζα και στα έργα

μόνη τους παρηγοριά έχουν τα λαικά τ 'αγαπημένα τους λαικά.

παιδιά του γυμνασίου πεινασμένα σεξουαλικά και νευρασθενικά

προτιμούν μελοδραματικές ταινίες που τελειώνουν με γάμο

στην εκκλησία μπράβο και πολλά λεφτά

βρίσκουν ένα μεθύσι στην πρέφα άλλο στο ματσ και τη σιγουριά

στην παρέα των χαφιέδων.

Απόφοιτοι γυμνασίου που ξεράθηκαν προτού ανθίσουν

στην ελάχιστη καρέκλα του γραφιά

απόφοιτοι γυμνασίου που χορτάριασαν στο διάδρομο του γραφείου του κυρίου βουλευτή.

Αξιολύπητοι φαντάροι που ήρθαν να κάνουν την άδεια στο χωριό τους.

Αυτοί που τρώνε απ 'όλα τα σκατά μπας και δεν μεγαλώσει το άνθος του μέλλοντος

αυτοί που πίνουν όλα τα χασίσια του καθεστώτος

μπας και η πατρίδα μαραθεί.

Αυτοί και οι άλλοι που κουβαλάν εδώ το μαυρισμένο ουρανό της Αθήνας

και τα κόκινα συνθήματα της Αθήνας

και το χνώτο των προδοσιών της Αθήνας.

Οι άλλοι που όλα τα δίνουν και δεν παίρνουν τίποτε και κάποτε αργά ή γρήγορα

πληρώνουν το "λάθος" τους με τον ρεκασμό των μεν με την περιφρόνηση των δε...

Μεγάλε Δρόμε σπαραγμέ παγιδεμένη νιότη ορυχείο κομμένο

απ 'το φως που κάποτε το φέρναμε έως εσέ

ορυχείο με τα χέρια απλωμένα προς το φως

που πάντα φέρνουν κάποιοι ποτέ πεθαμένο μες στο τελικό σκοτάδι

ποτέ λησμονημένο από τη νεολαία τη φλογισμένη.

Τώρα αγαπημένο απ 'τους εκλεκτούς δεκαεφτάρηδες και εικοσάρηδες

πιο εκλεκτούς από μας κι όλους τους πριν από μας.

Και τούτο δω τ 'αβάσταχτο ποίημα που βγαίνει σαν παιδί

μέσα απ 'τα σπλάχνα μου ωραίο χυδαίο τρομερό

επιδεκτικό σε βίαιες αντιδράσεις χωρίς αρχή και χωρίς τέλος

ένα Χαίρε σε σας που τώρα περπατάτε στο Μεγάλο Δρόμο

μ 'όλη μου την πίστη μ 'όλη μου την αγάπη

ένα Χαίρε που σκίζει στα δύο ΄

το Τώρα στο Χτες και στο Άυριο...