Mνήμη Δήμου Μαυρομμάτη - in memoriam

"AΣΙΟΔΟΞΙΑ"

Ας υποθέσουμε πως ακόμη δεν φτάσαμε εδώ: στο μαύρο αδιέξοδο στην άβυσσο του νου. Ας υποθέσουμε πως δεν είναι κρίσιμο μέγεθος ο εσμός των δημοσιογράφων (πρώην, εν ενεργεία και επερχομένων), των οποίων η "πολυφωνία" οφείλεται στην ποικιλία των συμφερόντων που υπηρετούν και στο βαθμό της άγνοιας τους. Ας υποθέσουμε πως οι διάφοροι "έγκυροι" (καλλιτέχνες, επώνυμοι, απολογητές της ...ελευθερίας του ..."χεζ' όπου βούλοι" και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις) είναι απλώς τα σκυλιά που γαβγίζουν εκεί που τα ταίζουν και πως θα μείνουν με την κενότητα των δήθεν συλλογισμών τους . Ας υποθέσουμε πως αφεντικά των καναλιών-πεντέξι από τους ισχυρότερους, πλουσιότερους και... εντιμότερους Έλληνες, που ανέλαβαν εργολαβικά την έκπτωση των Ελλήνων, διατηρώντας την τιμή και την υποληψή τους, ας υποθέσουμε ότι δεν είναι τόσο ισχυροί όσο φοβόμαστε και κάποτε θα χάσουν το παιχνίδι. Μετά από τόσες υποθέσεις, "εμείς", οι "άλλοι", αν υπάρχουμε, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Θα μπορούσαμε ίσως, να είμαστε το το δημοκρατικό εκείνο πλήθος που εισφέρει, κατά τον Αριστοτέλη, στη δημοκρατική κοινωνία το άθροισμα των θετικών-σε αρετή και σοφία- μόνο χαρακτηριστικών του. Χρειάζεται όμως γι'αυτό ήθος αδιάφθορο και αυτό που λείπει, κοινωνική δομή και πίστη στη δημοκρατική συλλογικότητα. Οι στεγνοί κόκκοι της άμμου που αποτελούν τις μάζες αδυνατούν εξ ορισμού να συγκροτήσουν δομή, να συνδεθούν και να πράξουν οτιδήποτε συλλογικά. Οι "μεγάλοι αδερφοι" άλλωστε φροντίζουν να προσθέτουν τα αρνητικά της μοναχικής αθλιότητας του καθενός. Το μόνο λοιπόν που μας μένει είναι η συντήρηση όποιων δομών επιβιώνουν και η οργάνωση της πιο απόλυτης εχθρότητας προς τους θεούς των ανέμων που κατασκευάζουν ευκαιριακά ανάγλυφα, φυσώντας τους κόκκους της άμμου στη σύγχρονη Σαχάρα.
Θα μπορούσαμε ακόμη, ίσως, με την προτροπή και του Έγελου, να ασκήσουμε εκείνη την "πανουργία του πνεύματος", που παγιδεύει τα πλήθη για να τα ανεβάσει ένα επίπεδο παραπάνω. Θα μπορούσαμε, αν οι διανοητές μας είχαν επιβιώσει ως όμιλος λειτουργικός σε ρόλους αντιπαράθεσης με τις εξουσίες. Αν ήμασταν αρκετοί.
Ως έχουν τα πράγματα, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως, αν υπάρχουμε, ειμαστε λίγοι. Πολυ λίγοι και αβέβαιοι. Και σχεδόν κάθε ενέργεια, εκτός από υψηλό προσωοικό κόστος, θα έχει και μια πειραματικού χαρακτήρα ανασφάλεια. Έτσι όμως ξεκίνησαν όλες οι διαδρομές του ανθρώπου που μνημειώθηκαν σαν μεγάλες.
Στους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους, ζούσε έξω από τα τείχη της Βασιλευουσας ένας τελευταίος εοικούρειος φιλόσοφος. Η καλλιεργειά του και η φιλοσοφία του δεν του άφηναν περιθώρια για ψευδαισθήσεις σχετικά με τον επερχόμενο χριστιανικό Μεσαίωνα. Ως καθήκον του απέναντι στον άνθρωπο επέλεξε να αντιγράφει και να θάβει- αρχικά τις "δόξες" του Επίκουρου και αργότερα ό,τι σημαντικό γνώριζε, με τη σκέψη πως η ανθρωποτητα (αν ποτέ συνέλθει) να μη χρειαστεί να ξεκινήσει από το μηδέν, αν μερικά από τα γραπτά εκείνα βρισκόνταν, Όποιος σε αυτήν τη συμπεριφορά δεν διαβλέπει αισιοδοξία, καλά θα κάνει να δεχθεί γρήγορα ότι ανήκει στο σύστημα.
Αν η αρετή δεν είναι διδακτή, η πραγματική δημοκρατία είναι αδύνατη.
Κυκλοφορούν φυσικά πολλές ερζάτς-δημοκρατίες, καλές για όσους ψάχνουν προσχήματα για το συμβιβασμό τους. Ασκούν, σε πρώτη φάση την αρετή και τη διδάσκουν όπου βρούν.
Η Δημοκρατία είναι σφαιρικότερο είδος, μη συγχρονικό. Συμπεριλαμβάνει στη σφαίρα της τους αγέννητους και τους πεθαμένους. Είναι υπόθεση του αύριο, αν είμαστε αισιόδοξοι.

Δήμος Μαυρομμάτης. 10/3/2002.
Ο Δήμος ανέστησε το πανηγύρι του Αη Λια και συνεχίζει να ζει στις καρδιές αυτών που συνεχίζουν...
Περισσότερα στην ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγιου Ηλία: www.psagiosilias.gr