Ώρα πρωινή, ανοιξιάτικη γαλήνη και ομορφιά... Ακόμα και τα δοκάρια της ΔΕΗ αυτήν την ώρα μοιάζουνε τάστα κιθάρας που τα χαιδεύει ο υγρός ήλιος. Δεν είναι εικόνα του σήμερα, είναι του 2001, πάγωσε στο χρόνο σε μια αγουροξυπνημένη βόλτα του αδερφού μου του Γρηγόρη. Δείτε κάτω δεξιά τον υπόνομο, μοιάζει βιβλίο ανοιχτό στην άκρη του δρόμου, του αιώνιου και παντοτινά χαμένου κεντρικού μας χρόνου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου