"Συμβαίνει κάποτε τα πράγματα να μη γίνονται όπως έπρεπε να γίνουν, το φως της μέρας να μη διαλύει τη νύχτα, οι εφιάλτες να μην τελειώνουν, η "άλλη" πλευρά να συνεχίζει την τυραννική παρουσία της, παρά τις επιταγές της "λογικής¨ και της "πραγματικότητας". Σε κάθε ζωή, ακόμα και στην πιο "πεζή", και στην πιο τέλεια ρυθμισμένη, υπάρχουν σχισμές, ίσως αδιόρατες, ίσως ηθελημένα αγνοημένες, που αποκαλύπτουν κ ά τ ι ά λ λ ο, τη νυχτερινή πλευρά της ζωής, τις εξαιρέσεις, ανησυχητικές εκδηλώσεις της διαβολικής πορείας των πραγμάτων, της φθοράς, της τρέλας, της αρρώστιας, του θανάτου, τα παντοδύναμα σκοτάδια του κόσμου. Ο Edgar Allan Poe αφιέρωσε όλο του το έργο κι ίσως και τη ζωή του στη μελέτη (και στην πραγματοποίηση) αυτών των εξαιρέσεων. Στην ποιησή του, στα κριτικά του δοκίμια και τα διηγηματά του δημιούργησε έναν κόσμο ονειρικό και μαύρο [...] α ν τ ί σ τ ρ ο φ ο του πραγματικού. Η λογοτεχνία, η τέχνη γενικότερα, δεν έχει άλλο νόημα αν δεν δημιουργεί, σαν ένας παράξενος καθρέφτης, την ά ρ ν η σ η του κόσμου που μας περιβάλλει [...] Η μυστική και απειλήτική λογική της ποίησης αποτελούν όλα μέρος αυτών που οι άνθρωποι θέλουν να ξεχάσουν και ο ποιητής θέλει να θυμάται, για να περισώσει τη νυχτερινή όψη της ζωής που ολοένα χάνεται στις ωφελιμιστικές κοινωνίες του κέρδους, της προόδου και του φωτός."Γιώργος Κορόντζης, "Η Ποίηση της Εξαίρεσης" (περιοδ. "Διαβάζω", αρ. 112, Αθ. 13 Φεβρ. 1985, σ. 14)
(κόλλες και σκόνη σε πανί εμβαπτισμένο σε στόκο, 60χ80, 2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου